میبرد شطّ زمان ما را
مهلت دیدار بیش از پنچ روزی نیست
دل منه بر شوکت دنیا
این عروس دلربا غیر از عجوزی نیست
سهیلی
مرگ اندیشی
مرگ، آغاز زندگی دیگر
گاهی به تفلسف مینشینم. گاهی با فکر مرگ بازی میکنم.
در این وبلاگ، اندیشه های فلسفی خود درباره مرگ را با دیگران به اشتراک خواهم گذاشت. گاهی جملات ادبی نیز به یاری من شتافته است.
نظر دیگران برای من اهمیت دارد.
پیوندهای روزانه
پربیننده ترین مطالب
- ۹۳/۱۰/۱۰نو ز کجا میرسد؟ کهنه کجا میرود؟
- ۹۳/۰۹/۳۰پس عزا بر خود کنید
- ۹۳/۱۰/۰۳کی ز مردن کم شدم؟
- ۹۳/۰۹/۲۹فهرست وبلاگ
- ۹۳/۰۹/۳۰و نترسیم از مرگ
- ۹۳/۰۹/۲۹انقطاع
- ۹۳/۱۰/۰۷«من» مجرد
- ۹۴/۰۱/۰۲حجاب چهره جان
- ۹۳/۱۰/۰۷اشتباه
- ۹۳/۱۱/۰۷ضرورت است رحیل
بگذار هرچه داری و بگذر که هیچ نیست
این پنج روزه عمر که مرگ از قفای اوست
سعدی
زندگی ما بی شباهت به زندگی یک شهاب نیست
در گوشه ای از آسمان، متولد میشویم
مسیری کوتاه یا بلند را طی میکنیم
به زودی از صفحه روزگار محو خواهیم شد
و به ندرت حتی مدتی در یادها باقی میمانیم
و این حکایت زندگی ماست که:
«آمد
زیست
رفت»
آنچه را پایان است، هر اندازه که مدید باشد، باز هم کوتاه است
و تو چگونه خواهی توانست در تناسب بین باقی و فانی، برای فانی شأنی قائل شوی؟!
عدد هر اندازه که بزرگ باشد، باز هم در نسبتی که با بینهایت دارد، به صفر متمایل میشود!
پس باید در گرداب بی امان این دریای متلاطم، بر صخره ابدیت لنگر اندازیم