میبرد شطّ زمان ما را
مهلت دیدار بیش از پنچ روزی نیست
دل منه بر شوکت دنیا
این عروس دلربا غیر از عجوزی نیست
سهیلی
بگذار هرچه داری و بگذر که هیچ نیست
این پنج روزه عمر که مرگ از قفای اوست
سعدی
عمر تو، شمار نَفَس های توست
«نفسهای آدمی، گامهائی است که به سوی مرگ بر میدارد.»