در خواب، متوجه حقائق اطراف خود نیستیم
همه فکر و ذکر ما، معطوف به خیالی است که در ذهن میپروریم
شاید از چیزی عصبانی شویم یا با صادای بلند بخندیم؛ از چیزی لذت ببریم یا برای چیزی گریه کنیم
اما به محض بیدار شدن، در می یابیم که همه آنچه خود را وقف آن نموده بودیم، سایه سراب بوده است!
اینک مائیم و مواجهه با واقعیت؛ اگر به چیزی دلبسته بودیم، اینک حسرت؛ و اگر از چیزی هراس داشتیم، اینک عافیت
اکنون نیز اکثر ما در خوابی عمیق به سر میبیریم. به راستی کدام یک از دغدغه های ما، پس از مرگ همراه ما خواهند بود؟!
«مردم خوابند؛ آنگاه که بمیرند متوجه خواهند شد»