کرم پروانه ای که در پیله به سر میبَرَد، چه خبر دارد از بهار و گلهای خوشبو و رنگارنگ آن؟
به کنجی تنگ و تاریک دل خوش داشته و نگران آمدن موسم رهائی است.
ما نیز از پا گذاشتن در دنیایی دیگر در هراسیم،
اما آنان که رفته اند از رفتن خود آزرده نیستند، بلکه از فرصتهای فوت شده در افسوس اند!
مرگ را دانم، ولی تا کوی دوست
راه اگر نزدیکتر دانی، بگو!
مولوی
پس از مرگ روانه قبر میشوی
و قبر نه آن حفره است که جسد تو را در آن میگذارند و خرواری خاک نثارش میکنند
قبر عالمی است میان دنیا و آخرت
قبر مرحله ایست که تو تا روز قیامت در آن باقی میمانی
قبر همان برزخ و از سنخ عالم مثال است
به محض وفات، وارد عالم جدیدی میشوی؛ این چندان ارتباط به دفن تو ندارد!
و تو در آن عالم، اعمال خویش را مشاهده خواهی کرد و قدری از تلخ و شیرین آن را خواهی چشید
بس نامور به زیر زمین دفن کرده اند
کز هستیش به روی زمین بر نشان نماند
وان پیر لاشه را که سپردند زیر گل
خاکش چنان بخورد کزو استخوان نماد
زنده است نام فرّخ نوشینروان به خیر
گرچه بسی گذشت که نوشینروان نماند
خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر
زان پیشتر که بانگ برآید «فلان» نماند
سعدی
وقتی به سفر میروی، مقصد تو تنها چیزی است که تو را در همه لحظه ها همراهی میکند
در هر قدم، این فکر مقصد است که تو را به پیش میراند
موتورهای هواپیما، بیتاب رسیدن هستند
زندگی نیز یک سفر است
اگر کمی دقت کنی، هرگز گوشهایت از زمزمه مرگ خالی نیست!
اصلاً برای مرگ متولد شده ای!
به گذر زمان دقت کن؛ گذشتن هر لحظه، حکایت از آن دارد که یک لحظه دیگر به مرگ نزدیکتر شده ای
اگر مقصد نبود، چه نیازی بود به آغاز سفر؟! و اگر مرگ در پیش نبود، چه نیازی بود به تولد؟!
لحظه لحظه، این مرگ است که زندگی را به پیش میراند!
«زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ»
و نترسیم از مرگ
مرگ پایان کبوتر نیست
مرگ وارونه یک زنجره نیست
مرگ در ذهن اقاقی جاری است
مرگ در آب و هوای خوش اندیشه نشیمن دارد
مرگ در ذات شب دهکده از صبح سخن می گوید
مرگ با خوشه انگور می آید به دهان
مرگ در حنجره سرخ-گلو میخواند
مرگ مسئول قشنگی پر شاپرک است
مرگ گاهی ریحان می چیند
مرگ گاهی ودکا می نوشد
گاه در سایه [نشسته] است به ما می نگرد
و همه می دانیم
ریه های لذت، پر اکسیژن مرگ است
سهراب
جهت مشاهده هریک از مطالب، کافیست روی آن کلیک کنید.
1. جدائی راه ها
2. انقطاع
5. مردم خوابند
7. وسعت مرگ
10. حرمان
11. قبر چیست؟
12. تا کوی دوست
13. مرگ اختیاری
15. مواجهه با حقیقت
17. صدای قلب
18. دریغ
19. فرار بی فایده
20. آرامش
21. تلخ و شیرین
22. سفر
23. رفتند و رویم
24. متناهی-نامتناهی
26. «من» مجرد
27. اشتباه
28. شهاب
29. انس
30. نو زکجا میرسد؟ کهنه کجا کیرود؟
31. لحظه ها
32. گام ها
33. عجز
34. بیدار شو!
35. ضرورت است رحیل
36. به سان پروانه
37. پایندگی
38. بگذار و بگذر
39. شطّ زمان
40. شطّ خروشان
41. حجاب چهره جان
